KOCIOŁ to urządzenie do ogrzewania wody lub wytwarzania pary wodnej ciepłem powstającym podczas spalania paliwa stałego, płynnego lub gazowego.

Podział kotłów ze względu na rodzaj paliwa:
– Kotły opalane paliwem stałym – można w nich spalać: węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks, miał, drewno itp. 
– Kotły opalane paliwem ciekłym (spala się w nich olej opałowy)
– Kotły opalane paliwem gazowym (z otwartą lub z zamkniętą komorą spalania, a także kondensacyjne)

Podział kotłów ze względu na pobór powietrza:
– kotły z otwartą komorą spalania (atmosferyczne) – powietrze do spalania pobierane jest z pomieszczenia, a przepływ powietrza przez kocioł i wyrzut spalin odbywa się na zasadzie naturalnego ciągu wytwarzanego w kominie.
– kotły z zamkniętą komorą spalania (Turbo) – proces spalania odizolowany jest od pomieszczenia, w którym się ono znajduje. Urządzenia te nie pobierają powietrza z pomieszczenia, sam zaś proces jego zasysania, a potem wyrzutu spalin wymuszony jest przez wentylator.

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie § 170 Urządzenia gazowe z zamkniętą komorą spalania, przez co rozumie się urządzenia typu C, mogą być instalowane w pomieszczeniach mieszkalnych, niezależnie od rodzaju występującej w nich wentylacji, pod warunkiem zastosowania koncentrycznych przewodów powietrzno-spalinowych

– Kotły kondensacyjne. W procesie spalania duży potencjał energii cieplnej (ok. o 11%)  był dotychczas odprowadzany wraz ze spalinami i bezpowrotnie tracony. W tradycyjnych urządzeniach grzewczych ciepło utajone “ucieka” wraz ze spalinami przez komin na zewnątrz i tam zostaje bezpowrotnie utracone. Jeśli schłodzi się parę wodną w takim stopniu, że na powrót zamieni się w wodę, wyzwala się przy tym duża ilość ciepła. Ciepło to nazywa się “ciepłem kondensacji”. Para wodna skrapla się i opada w postaci kropli, krople te nazywane są kondensatem. I dokładnie taki proces zachodzi w kotłach kondensacyjnych. Gorące spaliny schładzane są do temperatury punktu rosy  (poniżej 57˚C) i para wodna ulega kondensacji. Uwalniane jest przy tym ciepło kondensacji, które wykorzystywane jest do celów grzewczych.  Kotły kondensacyjne wyposażone są w zamkniętą komorę spalania. Dzięki niej nie jest wymagany dopływ świeżego powietrza do pomieszczenia, w którym zamontowany jest kocioł. Zapobiega to wychłodzeniu się tego pomieszczenia, zwłaszcza zimą. Odprowadzenie spalin i pobór powietrza do spalania realizowany jest przez specjalny, zintegrowany system powietrzno-spalinowy. Systemy spalinowe do kotłów kondensacyjnych eksploatowane są zazwyczaj w nadciśnieniu. Ze względu na spadający kondensat muszą być szczelne, a także odporne na korozję i w określonym zakresie na temperaturę spalin. Obecnie wykonuje się je z tworzywa sztucznego, stopów aluminium, stali stopowych, ceramiki oraz ze specjalnego rodzaju szkła. Przewody spalinowe odporne na wilgoć wprowadzane są zazwyczaj do istniejących kominów lub do specjalnie wykonanych w tym celu szybów. Dlatego też rozwiązanie to przydatne jest w nowym budownictwie, jak również przy modernizacji instalacji grzewczej w starych budynkach. Istnieje rozwiązanie tzw. podwójnej rury – jak w systemie KONEKT TURBO, gdzie dwa koncentrycznie umieszczone przewody (spalinowy i doprowadzenia powietrza) zastępują dotychczasowe kominy murowane.

– Inne urządzenia grzewcze np.trzony kuchenne na paliwo stałe oraz paleniska otwarte (kominki). O wielkości otworu paleniskowego kominka do 0,25m2 (średnica 28,5cm) mogą być przyłączone wyłącznie do własnego, samodzielnego przewodu dymowego, posiadającego co najmniej wymiary 0,14×0,14 m; w przypadku trzonów kuchennych typu restauracyjnego oraz kominków o większym otworze paleniskowym – co najmniej 0,14×0,27m;

– piece wolnostojące – KOZY. Tego typu urządzenia grzewcze nie mogą być montowane do systemów kominowych KONEKT ZE WZGLĘDU NA RYZYKO ODDZIAŁYWANIA OGNIA WYDOSTAJĄCEGO SIĘ Z CZOPUCHA  NA CERAMIKĘ .